Geçenlerde telefonum bozuldu , sim kartımı başka bir telefona taktığımda gördüm ki bütün geçmişim geri dönmüş :) benim tüm sildiklerim yani öyle sandıklarım geçmişten mesajlar pat diye döndü.. meğersem sim den silememişim (teknoloji konusunda zayıfım biliyorum :) )
Bir de baktım ki 2005 yılından şu an görüşmediğim birkaç kişi bana ballı bademli doğum günü mesajı yollamışlar ..ne garip dedim içimden şimdi bunlarla görüşmüyorum bile:) düşündüm de insan hayatı ne kadar garip 2005 den bu yana 5 sene geçmiş ve benim hayatım ne kadar değişmiş.. kimleri hayatımdan çıkarmışım ,kimlerle bir ömür dostum deyip kanlı bıçaklı olmuşum .. vay be .. demek ki bir 5 sene sonra daha eğer yaşarsam neler olcak hayatımda kimbilir..
Pek fazla aranılan bir insan değilimdir ..dostum da yoktur çok.. hatta artık düşünüyorum da hayatıma giren dostlarım,arkadaşlarım kırılmasın derken hep kırılan ben olurum ..geçmişte daha fazlaydı bu tabii.. arkadaş konusunda bahtsızım,hep hayatlarından çıkardıkları ve ilk vazgeçtikleri ben olurum :) şimdi düşünüyorum da ne kadar çocukmuşum keşke kimse kırılmasın diye çok uğraşmasaydım bütün yalnışları insanların yüzüne haykırmak gerekirmiş anladım, kimseyi mutlu edemezmişsin öğrendim, hayatta herşey çıkar uğruna yapılırmış anladım.. bir sim kartı beni geçmişe götürdü allahtan telefon düzeldi de yeni sim kartıma kavuştum çünkü adı üstünde geçmiş geçmişte kalmış fazla deşmemek lazım .. en nihayetinde bir nehirde iki kere yıkanılmıyor ki .. he yıkanırsınız tabii birşey demem ama unutmayın hiç bir şey eskisi gibi olmuyo ..isteseniz de ...
Gerçek arkadaşlar zaten o kadar az ki..onlar da asla kaybolmuyor..
ReplyDeleteselamlar arkadaşım.
ReplyDeletepaylaşımın içimi okşadı.
ahh en eski lakin eskimeyen dostlarım...
sevgiler gönderiyorum hem cici yüreğine hem de nezih bloğuna:)
sevgiyle kal...
Ne yazık ki hayat çok acımasız ve arkadaşlıklar da hep mantar gibi!gerçek dost yok gibi bir şey...Zararlı olacaklarına olmasınlar zaten...kendi kendine yetmesini öğreniyor insan zaman geçtikçe!hele ki insana dair hiç bir şeye şaşırmamak ve de kafanın içinde bile hiç mi hiç taşımamak gerektiğini anlıyor...çünkü hep çıkar, bencillikler diz boyu...vs...hayat kısa, en anlamlı ve kendince nasıl doğru yaşıyorsa insan...yaşamalı hayatı!
ReplyDeleteeğer ki varsa dost bildiğin de selam olsun her birine!
yüreğine sağlık sevgili lityum...sen sevgiyle ve sağlıkla kal...ve yazmaya devam et...:)güzel bir hafta dilerim...
evet ayşegül gerçek arkadaşlar çok az ve umarım hiç kaybolmaz..
ReplyDeletemintinin mutfağı :çok teşekkür ederim sevgiler benden :))
Esmir :evet artık bende hiçbirşeye şaşırmıyorum .. çok teşekkürler sen de yazmaya devam et ki güzel yazılarını okuyup mutlu olim (bencillik değil inan) .. yaz yeter ki hep ;)